چی میخوای بهت بگم؟
صبح پر نور، مست از ابر
در وسعت جمعیت گم شدم
می خواستم بزرگترین شاعر سمرقند شوم
باد اخگرهای زمان را بر گونه هایمان آورد

چه چیز بیشتری برای گفتن هست؟
شب زیبایی دلخراشی بود
خورشید در جاهایی از پشت ابرها می تابد
دیروز خوابی دیدم و آن خواب تو بودی

من در سرزمینی زندگی کردم که هزار لیگ از سمرقند فاصله داشت،
وقتی در زمین بایر قدم می زدم، دستانم ضربات را می زد،
فقط از حرف هایی که از لب های نازکم بیرون می زد مهلت داشتم
برای مدت طولانی روز در سپیده دمی ناشناخته طلوع کرد،

مدتها بدون مقصدی جز خورشید راه رفتم.
من شاعری بودم که خدایان او را تحسین می کردند و تو ستاره من بودی
در شب با دستان دراز، با توهمات خود را تکان دادم
یک روز صبح باد مرا از خواب بیدار کرد، دوباره روح یک زن شدم

ذهنی بدون حاشیه که ساعت ها بر آن چیره می شود
درخشش قرمز روی کاغذ کثیف نزدیک چشمه.
این کاغذ پاره را که در آب سرد فرو کردم
برای بررسی اینکه آیا شعله من اینطور خاموش نمی شود

چی میخوای بهت بگم؟
زیر نور مهتاب صورتم را در فواره فرو کردم
آب یخ مرا بیدار کرد. روی سنگ خیس خوابم برد
غزلی در آفتاب به سختی طلوع می 



Qu’est-ce que tu veux que je te dise ?
Le matin écorché de lumière, ivre de nuages
S’est perdu dans l’immensité de la foule
J'ai voulu devenir le plus grand poète de Samarcande 
Le vent a ramené les braises du temps sur mes joues 

Qu’y a-t-il à te dire de plus ? 
La nuit a été déchirante de beauté
Le soleil luit par endroits derrière les nuages
Hier j’ai fait un rêve, et ce rêve c’était toi

Je vivais dans un pays à mille lieues de Samarcande,
Mes mains battaient la cadence à mesure que j’arpentais la terre aride, 
Je n’avais de répit que dans les mots qui fuyaient de mes lèvres minces
Longtemps, le jour s’est levé sur une aube inconnue,

Longtemps, j’ai marché sans destination autre que le soleil.
J’étais un poète admiré par les Dieux, et tu étais mon étoile
Dans la nuit aux bras longs, je me berçais d’illusions
Un matin le vent m’a réveillée je suis redevenue l’âme d’une mortelle,

Un esprit sans contours que les heures accablent
Une lueur rouge sur les cendres du brasier de ma vie ; 
Une lettre déchirée que j’ai plongée dans l’eau froide
Pour vérifier si ma flamme ne s’éteindrait pas ainsi

Qu’est-ce que tu veux que je te dise ? 
J’ai plongé mon visage dans la fontaine, à la clarté de la lune
L’eau glacée m’a réveillée. Puis je me suis endormie sur la pierre mouillée
Un ghazal résonnait lorsque le soleil s'est levé